ΟΝΕΙΔΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΗ (άρθρο του Θανάση Χρυσανθόπουλου στη Φωνή των Καλαβρύτων)

      Στην επαρχιακή οδό Καλάβρυτα – Τριπόταμα, πιο κάτω από το Αγρίδι, ήταν η χωματερή -που να μην ήταν ποτέ, του πρώην Δήμου Αροανίας. Πριν 4 χρόνια, περίπου έκλεισε και με τον Καλλικρατικό Δήμο Καλαβρύτων αποκαταστάθηκε η ντροπή για το χωριό και γενικά για όλη την περιοχή. Ο εργολάβος που ανέλαβε το έργο, έκανε μια πολύ σωστή δουλειά και έκρυψε ότι μπορούσε που προκαλούσε ντροπή για όλους μας. Έκανε σωστή επιχωμάτωση και ταυτόχρονα περίφραξη όπως προβλεπόταν από τη μελέτη. Έβαλε και μια πόρτα σιδερένια ώστε να μην μπαίνει τίποτα μέσα. Όμως οι ασυνείδητοι, -αν λέγονται άνθρωποι κάποιοι- πήγαν και έκλεψαν την πόρτα. Ντροπή!         

      Τώρα ο εργολάβος, είναι υποχρεωμένος να φέρει άλλη. Και ο Θεός να βάλει το χέρι του μη συμβεί το ίδιο… Αυτοί είναι οι άνθρωποι. Όμως το κράτος απουσιάζει. Η αστυνόμευση της περιοχής είναι ανύπαρκτη. Οι  άνθρωποι στα χωριά στο έλεος του Θεού. Δυστυχώς έτσι ζουν σήμερα στα χωριά. Μέσα στην ανασφάλεια. Όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και όλα τα εκτεθειμένα δημόσια πράγματα. Ο λαός λέει: "Εμπάτε σκύλοι αλέστε!"   

          Πώς να αστυνομεύεται η περιοχή αφού οι λιγοστοί άνδρες που υπηρετούν στα τμήματα Καλ/των και Κλειτορίας δεν επαρκούν ούτε για τις δύο κωμοπόλεις, πόσο μάλλον για τόσα χωριά. Δυστυχώς! Δεν περνάνε ούτε μια στο τόσο από την ευρύτερη περιοχή λόγο κρίσης για οικονομία καυσίμων, έτσι "δια τον φόβο των Ιουδαίων". Πώς να αισθάνονται ασφαλείς οι άνθρωποι.

          Θα βάλουμε λοιπόν τα σκυλιά και τους κοκόρους να ξυπνάνε τους ανθρώπους για να  φυλάνε σκοπιές για τις κλοπές που γίνονται στα χωριά μας. Που φτάσαμε...

          Εδώ ισχύει ο Αισώπειος μύθος, Κλέπται και Αλεκτρυών.

Θανάσης Χρυσανθόπουλος